DENEME | Mysite

TÜRK GÜZELİ BATI'NIN SARIŞININI DA BENDE EDECEK

Türk edebiyatı, Asya steplerinde yaşarken başını çevirmiş doğuya. Bir Fars güzeli görmüş; tutulmuş. Cilveliymiş, alımlıymış hani. Vurulmuş kalbinin tam ortasından. Tutkusu aşka dönüşmüş kısa sürede. Pervane olmuş, etrafında dönmüş. Ölümle burun buruna gelmiş çok kere. Toplamış kendini, hamle üstüne hamleler yapmış. Ahlar eylemiş, kırklara karışmış eninleri. Nihayet mecnun olmuş.

KLASİK TÜRK EDEBİYATINA DAİR

Nazım, nesre göre daha geniş bir yer tutar, divan edebiyatında; ancak divan nesri görenlerini kendine âşık eden kadından farksızdır: Az bulunur. O, bir nadide sultandır âlem-i edebiyatta.

Halk edebiyatının yalınlığı, anlaşılırlığı kadar, süsü ve müphemliği vardır klasik edebiyatımızın. Bu müphemlik, beraberinde bir de gizemlilik getirir ki, esrarına vakıf olmak için, içinde bin küsur yılın acısını, tatlısını; zevkini, sefasını; estetiğini ve anlayışını taşıyan kültürü hazmetmek gerekir.

İNSANIN SERÜVENİ VE MİSTİK KÖKLERİ

Allah, bilineyim istedi ve "el-hâlık" sıfatı tecelli etti. İnsanların ruhlarını yarattı. Âlemi ervahta topladı, onlardan söz de aldı kendisini Rab olarak tanıyacaklarına, başka bir deyişle kendisine boyun eğeceklerine, kendisinden başka boyun eğilecek hiçbir ilah tanımayacaklarına ilişkin. Önce ortamı hazırladı, insan neslinin yaşayabileceği dünya ve onun içindekileri halk etti. Sıra insanı hazırlanan eve yerleştirmeye geldi. Ne var ki ruhun bu evde bu haliyle/latif olarak yaşaması imkânı yoktu.

AKLIN REHBERLİĞİNDE GÖNÜL ZENGİNİ OLMAK

Batı aklın, Doğu da gönlün ülkesi olmuş.

Batı dediysem, güneşin battığı tarafı kastetmedim elbette. Batı, aklın ilahlığını ilan ettiği yerde insanın kendini kaybettiği ülkedir. Ya Doğu? Doğu, aklı hapsedenlerin yurdudur. Gönül dünyasının uçsuzluğunda akılsız yol sürenlerin yurdu.