Muammer YALÇIN

​

Ve Züleyha...

Kaybederek kazandı

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

​

​

​

I

Yusuf bir nebi, yüreği hassas

Öyküsünü anlatır "ahsenü'l-kasas"

 

 

II

Yusuf, hayatın elifbası

Köle pazarından alınmış efendi

Beni İsrail'in atası, Nil'in aşkı

Sınamaların merkezi, sınanmaların zirvesi

Zillet sanılan zindanda efendiler efendisi...

 

Duvarların arkasında, zamanların ötesinde

Hakkın merhabası, gönül penceresi

Potivar'ın kölesi, Züleyha'nın efendisi

 

Bin yılları etkileyen

Aşkı örnek, sınavı emsal

Anıları sohbetlerin tadı

Ferhat'ın dağı, Mecnun'un çölü

 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

III

Züleyha pervasız, Züleyha günahkâr

Yokluğun kıskacında ebediyen var

Yusuf, güzelliğiyle yaktı, temizledi onu

Dayanamadı Züleyha, yöneldi Yusuf da ona

Bir el çevirdi yüzünü, kapattı gözünü

Çeviriverdi kudret eli gönlünü

Yüreği yükseldi, bedeni kaldı

Adı güzelliğiyle anıldı

​

IV

Ve Züleyha...

Kaybederek kazandı

Adı Yusuf ile anıldı

Yaratılalı âlem, böylesi güzele tanık değildi

Yusuf, güzeller güzeliydi

 

Güzellik dahi kıskandı Yusuf'u

Efendiyi köle, köleyi efendi kıldı

Züleyha Yusuf'a âşık oldu.

Varını yok bildi, yöneldi Yusuf'a

Elinde gömlek durdu öylece

Kıskandı âlemi kendince.

Âlem kıskandı, Züleyha kıskandı;

Kıskanılan bir adamdı:

Adam ki, Yusuf'tu adı...

 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Âdem'in çocuklarına sunulan bir güzel yüzdü,

Yüz, Yusuf yüzüydü

Ve Züleyha kıskandı

Kıskandı melek, kıskandı gömlek

Aktı iki damla gözyaşı, gömlek parçasından

Bir anlık ayrılığın acısından

 

Yusuf, bütün güzelliğiyle durdu öylece

"Bir" olanın gördüğünün bilinciyle

Döndü arkasına, Züleyha şaşkın;

Duvar şaşkın, melek şaşkın

Sübhanellah, demede âlem

Görmedi zira böylesini beni Âdem

 

Ve bir çığlık, Züleyha'dan

Dumanlar çıkıyor: elinden, tuttuğu pareden

Yanıyor eli, önemlisi yüreği

Alev sarmıştı bütün bedeni

 

Gözünden yaş aktı Yusuf'un

Ve Züleyha onda yıkandı

 

Züleyha'ın varlığı yokluğundan;

Onun yokluğu günahından

Pişmandı Züleyha, Pişmandı Yusuf

Sarmıştı zira etrafı küsuf...

 

Yoklukta buldu Züleyha varlığı

Var oldu gönüllerde dirilerek

Taaa o günden beri bilinerek

 

Züleyha Yandı, yaktı Yusuf'u

Züleyha şimdi bir ay, belki de güneş

Güzellikte Yusuf'a eş

Saçıyor aşkın ışığını, parlıyor...

Bütün âşıklar ışığını ondan alıyor!

 

Muhammed'in adı buluştu ya Allah adıyla

Yusuf adıyla özdeşleşti Züleyha...

 

Yusuf dünya güzeli...

Züleyha, güzelin özeli

Bir, iki; iki, bir oldu; bir aşkta buluştu

 

V

Hisselerle dolu bir kıssa

Kadınlığıyla bütün bir öyküyü etkiler Züleyha...